Αλλαγές στις ''ταρίφες'' των Α.Π.Ε

Μια σειρά αλλαγών, παραμετρικών αλλά και ουσίας, στο ισχύον πλαίσιο στήριξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας μελετά το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με κάποιες από αυτές να έχουν «κλειδώσει» και άλλες να αποτελούν αντικείμενο περαιτέρω επεξεργασίας.

Σε αδρές γραμμές η κατεύθυνση είναι να ενισχυθούν οι επενδύσεις των ενεργειακών κοινοτήτων, να εξορθολογιστούν οι Τιμές Αναφοράς (ταρίφες) που έχουν εξασφαλίσει κάποιες τεχνολογίες ΑΠΕ και, τέλος, να υιοθετηθεί μια φόρμουλα που να ευνοεί την επενδυτική δραστηριότητα μικρομεσαίων επενδυτών, ειδικά στα φωτοβολταϊκά, στο βαθμό που οι διαγωνιστικές διαδικασίες φαίνεται ότι γίνονται πλέον «υπόθεση για λίγους μεγάλους παίκτες».

Ήδη στο ΥΠΕΝ έχει δημιουργηθεί «Επιτροπή Παρακολούθησης Καθεστώτος Στήριξης των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. και Σ.Η.Θ.Υ.Α.». Αποστολή της είναι να μελετήσει τη μέχρι σήμερα εφαρμογή του πλαισίου στήριξης των ΑΠΕ, όπως αποτυπώθηκε στο νόμο 4414 του 2016 και να υποβάλλει προτάσεις στον Υπουργό.

Η Επιτροπή συνήλθε για πρώτη φορά πριν τις γιορτές και εκτιμάται ότι θα υποβάλλει το πόρισμά της περί το Μάρτιο.

Πρώτη δουλειά της Επιτροπής είναι να αναμορφώσει (αφενός μεν προσθέτοντας και άλλες κατηγορίες, αφετέρου δε αλλάζοντας όπου χρειάζεται τις Τιμές Αναφοράς) τον σχετικό Πίνακα του Νόμου, όπου ορίζονται οι Τιμές Αναφοράς, δηλαδή οι ταρίφες με τις οποίες αμείβονται οι παραγωγοί ΑΠΕ που δεν υποχρεώνονται να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς.

Υπενθυμίζεται ότι υποχρέωση συμμετοχής σε διαγωνισμούς έχουν μόνον τα φωτοβολταϊκά πάνω από 500 KW και τα αιολικά πάνω από 3 MW. Όλες οι υπόλοιπες τεχνολογίες ΑΠΕ αμείβονται ακόμα με σταθερές ταρίφες.

Μείωση για τα αιολικά

Στις αλλαγές που έχουν «κλειδώσει» περιλαμβάνεται η μείωση της ταρίφας των 98 ευρώ ανά MWh που παίρνουν σήμερα τα αιολικά κάτω από 3 MW. Με την πτώση στα κόστη παραγωγής, όπως άλλωστε αποτυπώνονται και στα αποτελέσματα των διαγωνισμών, η τιμή αυτή θεωρείται πολύ υψηλή και θα «εξορθολογιστεί».

Ο Πίνακας θα τροποποιηθεί επίσης για να συμπεριλάβει την ειδική κατηγορία των Ενεργειακών Κοινοτήτων. Ως γνωστόν οι Ενεργειακές Κοινότητες έχουν κατ΄ εξαίρεση τη δυνατότητα να «χτίσουν» αιολικά πάρκα έως 6 MW και φωτοβολταϊκά πάρκα έως 1 MW χωρίς να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς.

Σχετικά με την τιμή στην οποία θα αγοράζεται το ρεύμα των ενεργειακών κοινοτήτων, η κατεύθυνση που έχει δοθεί είναι να εξασφαλίζουν ένα 5 με 10% πάνω από τη μέση τιμή των ανταγωνιστικών διαδικασιών.

ΣΕ σχετική εκδήλωση που έγινε το Δεκέμβριο στη Λάρισα, ο κ. Σταθάκης ανέφερε ρητά ότι «οι τιμές που θα λαμβάνουν οι φωτοβολταϊκοί σταθμοί που ανήκουν σε Ενεργειακές Κοινότητες με ισχύ έως 1MW, θα είναι προσαυξημένη έως 5% σε σχέση με τη μέση τιμή που προκύπτει από τις ανταγωνιστικές διαδικασίες».

Φόρμουλα για φωτοβολταϊκά

Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για τον κλάδο των φωτοβολταϊκών. Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι τα φωτοβολταϊκά πάνω από 500 KW συμμετέχουν υποχρεωτικά σε διαγωνισμούς, ενώ μέχρι 500 KW μπορούν να επιλέξουν αν θα συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς ή θα προτιμήσουν να «κλειδώσουν» σταθερή ταρίφα ίση με το 1,2 επί την μέση Οριακή Τιμή Συστήματος της προηγούμενης χρονιάς (για πάρκα έως 100 KW) ή  ίση με το 1,1 επί την μέση Οριακή Τιμή Συστήματος της προηγούμενης χρονιάς (για πάρκα από 100 έως 500 KW).

Σύμφωνα με πληροφορίες το συγκεκριμένο σύστημα προσδιορισμού σταθερής ταρίφας θα καταργηθεί. Αναζητείται όμως φόρμουλα η οποία θα προσδιορίζει μια σταθερή και βιώσιμη ταρίφα για τους μικρομεσαίους που θέλουν να επενδύσουν στα φωτοβολταϊκά. Αυτή είναι η γενική κατεύθυνση, καθώς το ΥΠΕΝ διαπιστώνει ως πρόβλημα ότι οι μικρομεσαίοι «παίκτες» δεν μπορούν να σταθούν στις διαγωνιστικές διαδικασίες.

Για να εξειδικευθεί όμως η παραπάνω γενική κατεύθυνση φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος, καθώς δεν έχει προσδιοριστεί:

·         ούτε το ποιο είναι το όριο κάτω από το οποίο θα μπορεί να κλειδώσει κάποιος σταθερή ταρίφα (κάποιες σκέψεις αρμόδιων στελεχών το προσδιορίζουν στα 100 μόλις KW και κάποιες άλλες το ανεβάζουν στα 300 KW, με όλα τα ενδιάμεσα σενάρια να παίζουν)

·         ούτε το ποια θα είναι η μεθοδολογία από την οποία θα προκύπτει η σταθερή ταρίφα. Κάποιες σκέψεις συνδέουν την τιμή με το μέσο όρο της Οριακής Τιμής Συστήματος, κάποιες άλλες με τη μεσοσταθμική που θα προκύπτει από τους διαγωνισμούς και κάποιες κάνουν λόγο ακόμα και για απολύτως διοικητικά καθοριζόμενη κατ΄ έτος τιμή.

Σε κάθε περίπτωση, επιπλέον προβληματισμό προκαλεί στο ΥΠΕΝ ο φόβος ότι με την υιοθέτηση κάποιων θετικών διακρίσεων για τους μικρούς και μεσαίους επενδυτές, θα υπάρξει το γνωστό φαινόμενο του κατακερματισμού μεγάλων έργων σε μικρότερα για να αξιοποιήσουν το θετικότερο πλαίσιο. Αναζητούνται λοιπόν πρόνοιες και για αυτό το θέμα.

Πρέπει να σημειωθεί τέλος ότι στο Υπουργείο (αλλά και στα ανά την Ελλάδα κομματικά και βουλευτικά γραφεία) υπάρχει έντονη πίεση για τη δημιουργία μιας διακριτής κατηγορίας (με ξεχωριστές διευκολύνσεις) για τους αγρότες – επενδυτές. Η πίεση αυτή, προς ώρας τουλάχιστον, δεν φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα.